O tragedii Gustolfa napisano wiele, ba, zrealizowano nawet z rozmachem film, w którym ukazana została nikczemność kapitana Aleksandra Marinesko, dowódcy rosyjskiego okrętu podwodnego S-13 wydającego rozkaz posłania trzech torped w pasażerską niegdyś jednostkę, na czas wojny włączoną w siły Kriegsmarine, jako statek-szpital i pływająca baza dla okrętów podwodnych.

Kończy się rok 2012 i ze zdumieniem stwierdzam, że w branży jednośladów nie napotkałem zjawiska dającego się przyrównać do trzech torped zmierzających w gigantyczną konstrukcję. Inaczej mówiąc: obyło się bez spektakularnej rozwałki na szerokim polu proklamowanych nowości. Owszem, padły strzały, jednak dominował mały kaliber, o czym przekonały mnie motoryzacyjne targi organizowane w różnych miastach Jednoczącej się Europy. Sączyłem ich przebieg przez rurkę drobnych zawodów i większych rozczarowań, choć gdyby mnie ktoś zapytał czego tak naprawdę oczekiwałem, wzruszyłbym ramionami i szczerze odpowiedział: nie wiem.

Konkurencja nie powaliła siebie nawzajem, choć próby, owszem, były: odpicowane na błysk przez speców od marketingu detonowały się w powietrzu z wielkim hukiem, jednak jak dla mnie były to petardy ledwie, a liczyłem przecież na co najmniej bombę atomową o sile rażenia dającej się zrównać z tą, która w swoim czasie zaległa na pokładzie "Enola Gay". Królowała kosmetyka, którą z powodzeniem mogła wykonać pani Jadzia w swoim zmagającym się z ZUS-em gabinecie, gdzie "w trosce o najwyższą jakość świadczonych usług" używa produktów wyłącznie "wiodących producentów": jakiś manicure, pedicure, troszkę brokatu czy czorci wiedzą czego tam jeszcze. I to miały być nowości?

Wyścig do kieszeni przyszłych posiadaczy prawa jazdy kategorii A2 został całkiem zgrabnie rozpoczęty przez Hondiego, który wysłał konkurencji trzy nagie miecze w półtoralitrowej łącznie pojemności i z pewnością myślał, że zdobędzie Grunwald, a może i Cedynię. Dumna Suzuka nie pozostała w tyle, a przynajmniej w jej rozumieniu, redukując moc we wszystkich swoich flagowych sprzętach do normy ustanowionej przez surowych urzędników w nie tak od Polski odległej Brukseli.  

Spryciarze od BeeMWiego stwierdzili, że stukająca trzydziestka serii K będzie dobrą okazją do wyciągnięcia mizerykordii w postaci “30 Jahre K-Modelle” i ukróceniu cierpień konkurencji, jednak wyszło z tego zaledwie bicie kijaszkiem po chronionych ostrogami piętach. Jak zwykle spektalularne. Wiadomo przecież nie od dziś, że wystarczy, iż jednemu z bawarskich konstruktorów siądzie gastryka, a wszystkie branżowe media wysmażą tezy o kuracji zaleconej przez dr Maybacha z Monachium oraz jej cudownych skutkach zapisujących się złotą zgłoską w annałach współczesnej medycyny. 

Kończy się tydzień, nie ma nadziei, że następny coś jeszcze zmieni, śpiewał Pan Kazimierz Staszewski w czasach, gdy był jeszcze Kazikiem. Odnajduje kres kolejny rok naszej nieszczęsnej cywilizacji, która wzorem innych cywilizacji musi nieodwołalnie upaść, a ja, wyrażąjąc nadzieję, że uda mi się ten upadek zobaczyć na żywo, życzę cywilizacji - ze specjalnym uwzględnieniem jej jednośladowej części - bezczelnych konstrukcji, szpanerskich rozwiązań, całej masy lansiarskich wstawek oraz, a może przede wszystkim, poszerzenia linii demarkacyjnej zabawa-bezpieczeństwo, o której opowiadał w jednym z wywiadów Hidehiko Yamamoto, konstruktor od Kawasakiego. 

Wam, Najdrożsi Dawcy, życzę po prostu i serdecznie: WSZYSTKIEGO!