W przeciwieństwie do ludu polskiego zajętego podziwianiem siebie samego w najnowszych odsłonach buntu i rebelii*, zająłem się wyszukiwaniem motocyklowych wydarzeń i inicjatyw wartych podkreślenia. Z pewnych względów ominąłem kolońskie targi, kolejne – jak zawsze przykre – nagłówki obwieszczające ostateczność oraz pnącą się coraz wyżej cenę benzyny.

Przez dwie sekundy zastanawiałem się nad listem otwartym do Suzuka i Yamahiego, w którym zamierzałem wyjaśnić, że polski rynek motocyklowy** z pewnością wchłonąłby w swoje wymagające trzewia zarówno GZ 250 tego pierwszego, jak i Tenere 250 drugiego, jednak ostatecznie wycofałem się z wzniosłego zamierzenia, obiecując niebawem do niego powrócić.

I nagle odkryłem…

Nad Junakiem wybito już tony piany. Weterani sinieli ze złości, że azjatycki pojazd oznaczono polskimi naklejkami, najwyraźniej zapominając, ile „kurwów” posłali na dawnego, polskiego Junaka z wąsem. Zadowoleni posiadacze sprzętów z Państwa Środka zawzięcie ripostowali nierzadko podpierając się tezami wykonanymi ze średniej jakości materiałów. Toczyły się na forach zażarte boje o „używaną Japonię” i „nowe Chiny”, ba, grożono sobie nawet śmiercią. W czasach, kiedy obowiązywał Kodeks Honorowy zrodziłoby się z tego kilkadziesiąt pojedynków i trochę trupków będących ich naturalną konsekwencją.

Pewien mieszkaniec Warszawy najwyraźniej przekładający czyn nad dyskusję wybrał się Junakiem M20 w Podróż Dookoła Świata. Nie wiem ilu polskich motocyklistów każdego roku rusza w taką wyprawę, ale – sądząc po przemilczeniu tego faktu przez większość branżowych serwisów – prawdopodobnie jest ich zbyt wielu, aby pisać o każdym z osobna. Kilobajty internetowego „e-papieru”, podobnie jak drzewa, należy oszczędzać, sprawa oczywista. Chyba, że pomysłodawca nie poinformował światka zbliżonego do dziennikarskiego o swoim pomyśle, co wydaje mi się dziwne, bowiem sponsorzy lubią, kiedy lud dowiaduje się o ich hojności, a logo produktów przysłania nawet ujędrnioną przez najwybitniejszych specjalistów pupę piosenkarko-modelko-aktorki wciąż walczącej z ogólnoświatową biedą i ubocznymi skutkami botoksowej kuracji.  

Z moich obserwacji wynika jasno: pierwszych kilkanaście dni podróży już za polskim śmiałkiem. Także pierwszy pożar. A nawet rosyjski zlot motocyklowy wieńczący z pewnością udany i upojny sezon. Przed nim troszkę syberyjskiego zimna, Władywostok, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej… i tak dalej i dalej. Bardzo kibicuję tej Wyprawie, mając nadzieję, że jej cel zostanie zrealizowany, a przygody, które staną się udziałem jedynego jej uczestnika doczekają się wysoko cenionego w pewnych rejonach globu happy endu.  

Szczegóły znajdziecie na stronie: https://www.facebook.com/pages/Junakiem-dooko%C5%8 2a-%C5%9Awiata/404052279656451?fref=ts