Któż by nie chciał (oprócz tych, którzy rzeczywiście nie chcą) być VIP? Nie żebrać nigdy o pieniądze. Opryskliwym tonem zbywać poniżające umizgi dawnego pracodawcy. Latać Electrą w towarzystwie krążących nad głową kruków. Pozwalać Route 66 okazywać swoje wdzięki. Pozować od niechcenia z czołowymi zawodnikami MotoGP. Odrzucać awanse marketingowych magików z Bawarii. Ignorować rozpaczliwe depesze czołowych graczy z prośbą o pobłogosławienie limitowanej edycji najnowszego litra z autografem Pana Boga wybijanym pozłacaną czcionką na silniku. Odwiedzać San Quentin i pewnym głosem oznajmiać chłopakom z Crisp i Bloods, że życie najczęściej bywa piękne. I niezmiennie opowiadać się za konstytucyjnymi prawami bezustannie krzywdzonych i ograbianych.

Chciałbym tylko słońca.

Tak właśnie sobie pomyślałem, kiedy obok mnie przemknął samochód nieznanej mi marki (nie znam się na czterokołowcach i nimi nie jeżdżę przez brak posiadania odpowiedniej kategorii) z tajemniczym zestawem w środku skutecznie odgrodzonym od parszywej w istocie rzeczywistości przyciemnionymi szybami. Tuż za nim pomknął śmig (nawet nie odnotowałem marki) z dziwnym typem na siodle wyginającym kulasy na boki (omal mnie girą nie walnął podczas wymijania). I nawet szaroburosinemu niebu zebrało się na wymioty. Nastał kolejny lipcowy, przecinany opadami i opadzikami dzień.

Cieszy rozkwit rodzimej myśli technicznej przynoszącej nowej miejsca pracy i sny o potędze, a nawet międzynarodowym dominacie, cmoknąłem z podziwem, przypominając sobie o istnieniu komputerów motocyklowych reklamowanych na stronie Ścigacza. W nieczytanym przeze mnie artykule sponsorowanym zawarto z pewnością szereg interesujących informacji o magicznych właściwościach gadżetu„dbającego o komfort i podnoszącego poczucie spełnienia”. Wprawią w zdumienie nabywców jego „zwiększające bezpieczeństwo jazdy” możliwości. Pomiar temperatury powietrza, kierowcy, kur niosek (opcja dostępna tylko we wschodnich częściach kraju), wbudowany alkomat odcinający zapłon spromilowanemu, wskaźnik niezapiętego biegu, najświeższe wiadomości ze świata i z poza jego granic, przepowiednie astrologów wg starorzymskich recept, wyniki Lotto, sugerowane typy w zakładach bukmacherskich i wiele innych – to wszystko w jednym, „niewielkim urządzeniu oferowanym w pakiecie z dwumiesięcznym abonamentem na telewizję cyfrową i dwudziestoprocentowym rabatem na sushi u Hrabiego oraz czterdziestoprocentowym na stymulowane deja vu najpiękniejszych chwil życia w legendarnym Gabinecie Odnowy dr Pasikonika ”.

Przyglądam się białym, klasycznym do bólu zegarom mojego Yamaha. Gdzie niby miałbym tą zdradzającą wszystkie cuda świata elektronikę upchnąć? Ja nawet nawigacją się brzydzę w kierownicę ingerować, choć dla wygody własnej, niech mnie, w dalszą trasę ją wepnę, skoro już posiadam.

I już pada. I będzie padać. Ciurka z nieba woda podcinając branży skrzydła. Wyniki spadają. Umierają sprzęty w Niemczech, Włoszech i Francji. Wiadomo, boi się handlarz niepogody. Prezesi wielkich firm ukradkiem odwiedzają kardiologów. Waleriana nie zawsze daje radę. A tu dalej pada i przestać nie zamierza. I nic nie chce zejść, nawet bestsellery. Grają w telefoniczne gierki podnudzeni mechanicy. Marzą o możliwościach. Żeby tak choć łańcuch! O kapitalnym silnika nawet nie przebąkną. Porywają trąby powietrzne, co słabsze jednostki niechybnie wróżąc koniec cywilizacji, a przynajmniej zmierzch pewnej epoki. Szkoda, że nie gigantów.

Mam dość. A także prawie.

Zniesmaczony ostatnimi dniami niesłonecznego lata i przerażony długoterminowymi prognozami wróżącymi kratkę do końca lipca, świszczę po mieście Yamahem marząc o południu. Mijam panią na Virago. Yamah już pogwizduje w jej kierunku. Piękne są obie i to choć na chwilę łagodzi ściekającą z nieba wodę.