długodystansowy ---)> Wczoraj zacząłem. Radość.

Jadziem już dzień czeci. Nawet dzisiaj miałem okazje na buspasie przejechać policjanta, ale grzecznie ominąłem bo jakby nie miał pretensji żadnych do mnie.

Moto-cenzor ---)> Statystyki zaczęły się niekorzystnie piąć w górę jakiś miesiąc temu, kiedy przez kilka dni zapachniało wiosną. Rzucił mi się w oczy jeden nagłówek. Co zrobić? To, że będę się powoli w ruch wdrażał i kręcił na placu ósemki nie uchroni mnie przed nieuchronnym, jeśli Los zadecyduje je w moją stronę wyekspediować.
A na ulicach, fakt, wciąż brejowato.

gronostaj ---)> A tu się nie zgodzę. Szczęśliwy Yamah oznajmił mi, że dość już miał tych sprośności sennych i zamarzył o rzeczywistości, a zwłaszcza o tej Suzuce, co ją kilka razy widział.

Śniadanie, wiem, że Cię już nieodparta chęć jazdy dopadła, jak większość z nas, ale chyba jeszcze trochę za wcześnie za wybudzanie sprzętów z zimowego snu. Za oknem (u mnie) roztopy, śnieżna mokra breja, resztki solanki i błota, zimno, szaro, ślisko. Tak więc szkoda sprzętu brudzić i siebie ziębić, ponadto co to za przyjemność w taką pogodę jeździć. Sam napisałeś, że nie ma się co spieszyć i "pojmuję, że pośpiech bywa zły". Cierpliwości. Wszak to dopiero końcówka lutego. Niestety.

Twoje zdanie: "Motocykliści Rzeczpospolitej celebrować będziemy doroczne święto radosnego powrotu na drogi, który - nie trzeba być Kasandrą - nie dla wszystkich skończy się tak jakby tego chcieli" skojarzyło mi się z corocznymi wiadomościami z pierwszego ciepłego wiosennego weekendu, w których podają ile wypadków jednośladów było i ilu motocyklistów zgninęło na starcie nowego sezonu. Może więc nie ma się do czego tak spieszyć ?

To, że w dalekiej i słonecznej Australii przedwcześnie zaczął się sezon na Superbajki, wcale nie oznacza, że i na półkuli północnej trzeba dać się zwariować i śniące, o... różnych takich tam, Yamahy wybudzać ;)

UWAGA! RELACJA NA ŻYWO!
I stało się: wybudzony Yamah rzucił mi się na szyję, po czym popłakaliśmy się szczerymi łzami. Kiedy już się wypłakaliśmy, Yamah natychmiast wyraził gotowość zawiezienia mnie "gdziekolwiek zechcę".
I tu nastąpił dramat.
Okazało się, że śnieg zdrowo zalegający na podjeździe do garażu o kącie mniej więcej 30 stopni jest zdradziecki, a jego warstwa jest trudna do ruszenia plastikową łopatką, w którą byłem wyposażony. Nie miałem serca bawić się ze śliskością: zjechać, pół biedy, wjechać - gorzej, przy czym muszę zaznaczyć, że miejsce mam ograniczone, gdyż większość garażu zajmuje samochodzik mojego brata (jak on się tym nie wstydzi jeździć?).:-)
Z żalem nie odpaliłem nawet Yamaha w celu nie robienia sobie apetytu naprawdę pięknie dźwięczącym silnikiem (jak na 125-kę).
I to właściwie tyle. Jutro, albo pojutrze będzie lepiej.

EasyXJRider ---)> Yamah przesyła serdeczne pozdrowienia.

Czyli, śpiesz się powoli. Dla tego mi się nigdy i nigdzie nie śpieszy, bo nie lubię niczego robić powoli.