Nie mam pojęcia czy w krytyce filmowej istnieje pojęcia kina motocyklowego i jest to w moim rozumieniu kwestia drugorzędna. Przypuszczam jednak, że gdyby formalnie media posługiwały się takim terminem film pretendujący do tego gatunku musiałby spełniać surowe wymagania, a przede wszystkim: eksplodować scenami brawurowej jazdy po dżungli miejskiej i podmiejskiej.

Jestem przekonany, że„Drugie oblicze” Derka Cianfrance wpisałoby się w ten opanowany prędkością gatunek: dużo tam się jeździ, a nawet i więcej. Honda XR650R dosiadana przez głównego bohatera naprawdę pokazuje na co ją stać, a w powietrze fruwają zarówno grudy ziemi, jak i asfaltu.

A to się nie może nie podobać!  

Kiedy przeczytałem, że Ryan Gosling po brawurowej roli w "Drive" Nicolasa Windinga Refna ponownie wcieli się w postać kaskadera – tym razem motocyklowego – pomyślałem odrobinę cynicznie, że jedna rzeka nie jest po to, aby wchodzić do niej dwa razy, a nawet podobno nie da się tego wykonać. Oczywiście, przepiłem te przemyślenia piwem, po którym wcale nie chciało mi się jeździć, choć wiem, że nie wszyscy podzielają moją niechęć, o czym świadczą statystyki. Mniejsza jednak z tym.

Niewiele mogę napisać o fabule tego filmu, bowiem wszystko mogłoby stać się spoilerem. Powiem tylko, że jest to opowieść o motocyklowym kaskaderze, który z ledwością wiążąc koniec z końcem pewnego dnia dowiaduje się, że został ojcem, choć – jak przypuszczam – wcale tego nie planował, podobnie jak większość mężczyzn na tym dziwnym świecie.

Kobieta jego serca – w tej roli jak zawsze piękna i jakby oszczędzana przez czas Eva Mendes – uznając biednego kaskadera pokrytego gęsto tatuażami za personę średnio nadającą się na statecznego i zapewniającego byt rodzinie ojca, wiąże się z kimś innym. Kaskader wraz ze swoimi dziarami nie daje jednak za wygraną i przy pomocy świeżo poznanego kumpla wprowadza w życie śmiały plan: wkraść się w łaski matki swojego dziecka przy pomocy gotówki, której nie posiada, a którą posiadają pewne instytucje finansowe.

I tak zaczynają się motocyklowe napady na banki.

W tym miejscu zmuszony jestem dać spokój fabule, bo – jak przypuszczam – każde kolejne słowo byłoby spoilerem, a tych nie lubię i wystrzegam się ich, jak co najmniej zarazy z wieków średnich lub legendarnej hiszpanki, która wydrenowała nieszczęsny rodzaj ludzki z kilku milionów istnień.

Muszę jednak powiedzieć, że „Drugie oblicze” przy pomocy najnowocześniejszej techniki przedstawia sylwetkę człowieka, który sam z ledwością pamiętając ojca i będąc osobą odrobinę skonfliktowaną ze społeczeństwem próbuje po swojemu, wg własnych zasad i reguł wieść życie, które jednak okazuje się nie do zaakceptowania przez obowiązujące prawo, nie wspominając o sprawiedliwości.   

Jak zaznaczyłem wcześniej, nie mogę zbyt wiele napisać o samej fabule, ale mogę stwierdzić z całą stanowczością: ten film to także pochwała motocyklowania, więcej, to pomnik wystawiony wszystkim tym, którzy zamiast chodzić twardo po ziemi, wolą unosić się nad nią kilka centymetrów.

I to jest naprawdę piękne.

 

PS. Pod tym adresem rozpoczęła się oficjalnie moja droga do Jerozolimy, choć jeszcze jestem w Krakowie:

http://motorismo.pl/articles/w-drodze-do-miasta-mi ast